Dzisiaj napotkałem jedną z bardziej kuriozalnych ofert w sieci. Peeling stóp rybkami Garra Rufa. Nie jestem szalejącym ekologiem, żeby troszczyć się nadmiernie o los rybek, chociaż uważam, że to jednak wykorzystanie żywych stworzeń. Bulwersuje mnie jednak nowobogackie szaleństwo. Jestem jeszcze w stanie jako tako zrozumieć fascynację technicznymi zabawkami Apple’a, czy Samsunga, „klikaniem paluszkiem w ekranik” […]

Łącząc ze sobą post o prezentach i o czasie, w tym roku postanowiłem dopisać jeszcze jeden mini-odcinek do mini-cyklu o prezentach. Wartościowy prezent Skoro najcenniejszym prezentem jaki możemy komuś podarować jest nasz własny czas (którego zasoby są najbardziej ograniczone i w żaden sposób nieodtwarzalne), to o wartości prezentów, które ofiarowujemy świadczy nie ich wartość pieniężna,

Właśnie przed chwilą w telewizji leciała reklama, w której prezentowano jakiś produkt, chyba odchudzający, który głos z telewizora reklamował jako „pyszną przekąskę w formie kiślu„. Ponieważ istnieje niepomijalne ryzyko, że to obrzydliwe słowo zostało użyte celowo, żeby reklama bardziej zapadała w pamięć wkurzając odbiorcę, nie podaję nazwy tego co było reklamowane. „Kiśl” brzmi tak, że

A ci clowni, a ci clowni, a ci clowni mieli prosto od Cardina garnitury i przy kawce gawędzili nienagannie, istny wzór savoir-vivre’u i kultury! Tak śpiewał Pan Wojciech Młynarski w genialnie przewrotnej piosence o cyrku (więcej na http://merlin.pl/HTML/978-83-240-0900-8.html). Dawno-niedawno, w 1981. Od tego czasu wiele się pozmieniało i niejaki Pierre Cardin też się zmienił. Jak?